نهال نوپای حسین علیه السلام
سلام، نهال نوپای حسین شهید! سلام، فرزند راستین
ماه و خورشید؛ پیوند خورده با عطش و اشتیاق!
کوچک تر از آنم که بسرایمت.واژه ها به مبارک باد
قدوم تو آمده اند و من اسیر دست واژه های فراری ام.
ای بوته معطر دودمان محمد!
هر روز تکرار می شوی و پایانی برایت نیست.
من یک جوانم؛کمک کن سکوت سرد و مکرر
سینه ام، به جریان گرم محبت تو بیشتر بپیوندد.
دل بزرگ و شانه ستبر خودت را از خستگی بی امان جوانان
دریغ نکن.خلق و خویت محمدی بود
مادر به تو افتخار می کرد و پدر
با دیدنت، خستگی از شانه می زدود.
بالا بلند نخل تناور! وقتی قامت می افراشتی، دشمن
چنان در دل می لرزید که انگار ذوالفقار علی
در هوا به گردش درآمده است.
ای سربلندترین کوه ها، پیرهن چاک بلندی ات!
غزل واره عشق و احساس و ایثار!
فرزند راستین اسلام محمدی!
آغوش بگشا که زمین، پای کوبان به استقبال آمده است
و آسمان، دست افشان، به تهنیت برخاسته است.
اندوه نیمه شب های تنهایی من، تا حضور
کتاب معرفت تو پایان گرفته است.
جوانی ام را پیش کش خلق وخویِ پیغمبری ات کرده ام؛
دست نیاز مرا در برهوت عصیان و سرگردانی بپذیر!
سعیده خلیل نژاد
